Andere preken vanaf Witte Donderdag:
Witte donderdag

Paaswake 1. (Met groot en klein) zie hieronder. 

Paaswake 2. (Jongeren)
Paasochtend (Koor en orkest)
Paasmaandag (Tweede Paasdag)

Preek tijdens de paaswake, jaar B, B2003TRI02.html, in de parochies te Poeldijk,
zaterdagavond 19 april 2003 21.30 uur, door pastoor Michel Hagen. AMDG
Familieviering, thema: De Weg Gaat Door

E.L.:         Gen. 1,1 - 2,2
T.l.:           Ex. 14, 15 - 15, 1
Brief:        Rom. 6, 3-11
Ev.:           Mc. 16, 1-8

Homilie

In die dagen sprak de Heer tot Mozes: ‘Wat roept gij Mij toch? Beveel de Israëlieten verder te trekken. Gijzelf moet uw hand opheffen, uw staf uitstrekken over de zee en ze in tweeën splijten ....’. ‘De weg gaat door.’ Dat is het thema van deze viering, deze paaswake voor groot en klein.

De weg gaat door? Maar welke weg? En hoe gaat hij door? Vanavond kijken we naar dat volk dat ooit met Mozes op weg is gegaan. Hoe kun je nu verder? Daar is de zee. Een lang en uitgestrekt water. Te diep om te lopen, te woelig om te zwemmen, en wat dan met de kleine kinderen, met de oude mensen en het vee? Een onmogelijke opgaaf!

Maar we vieren dat ze er doorheen gekomen zijn. Het was zo’n onvoorstelbare gebeurtenis dat we er nog over spreken. Daarom gaan we straks rond met het water, we sprenkelen het over u, over Gods Volk, Gods kudde. Het is een symbool dat ook wij vanavond met dat volk mee door het water trekken. Dan hebben we de brandende paaskaars in de hand, als onze doopkaars, als herinnering aan dat eerste moment waarop wij door het water zijn gegaan.

Maar dat water is meer. Het is vanavond Pasen. Was het toen een onmogelijke opgave om los te komen uit de greep van farao, de greep van de vleespotten, de greep van velerlei vormen van slavernij, de greep uit de georganiseerde en wettelijk geregelde moord op de pasgeboren kinderen, waaraan Mozes werd ontrukt. Zo’n wereld, zo’n maatschappij, zo’n macht, overal aanwezig. Wie kan daaraan ontsnappen. Een enkeling misschien, maar toch niet een heel volk? Was het toen een onmogelijke opgave aan Mozes, de opgave aan Jezus was nog onmogelijker.

Maar misschien zien we het zelf in onze tijd nog minder dan het volk toen in Egypte. Want waaruit moet Jezus ons losmaken? Uit welke macht ons bevrijden? Uit welk land ons meenemen? Niet een bepaald land zoals Nederland of Irak of de Verenigde Staten. Niet uit een macht van Farao of Saddam Hoessein of welke regeringsleider of tiran dan ook.

De opgave van Jezus was: Ons losmaken uit de macht van de dood. De absoluut onmogelijke opdracht voor welke mens dan ook. De dood had zoveel macht over mensen gekregen, dat zij uit angst daarvoor alles uit dit leven wilden halen. Egypte was ook het land van de dood geworden. In opdracht van Farao moesten alle eerstgeboren jongetjes gedood worden. Zij zouden gevaarlijk kunnen worden, potentiële soldaten die in opstand konden komen. Maar heel de wereld was één land van de dood geworden.

Een onmogelijke opdracht. Heel de wereld dacht: ‘Je leeft maar kort, dus geniet van het leven. Kun je het niet op een aardige manier bereiken, dan maar met geweld. De sterkste regeert, de brutaalste heeft de halve wereld. Bedriegen loont, want God ziet het niet, aangezien Hij het meestal toch niet bestraft. Wat na dit leven komt, is een onderwereld bestaan, een schaduw van wat het op aarde was, geen zon, geen groen, geen vreugde. Dus wist de dood door angst meer te bereiken dan God met zijn liefde, met zijn Verbond, zijn belofte en geboden. De dood was machtiger dan God en had heel de wereld in zijn greep.

En dan komt Jezus. Hij doet alleen maar goed. Hij doet alles wat zijn Vader vraagt. Hij weet beter dan wie ook hoe God alles heeft bedoeld. Hij laat zich niet verleiden door macht, niet door luxe, niet door geweld, niet door bezit. Liefde is wat Hij leeft en liefde is wat Hij geeft. Doorgaan zegt de Vader. Stoppen zeggen de machthebbers, want zij regeren met de dood, zij regeren door macht en angst, door haat en verdeeldheid. Zij beheersen de wetten en de legers.

Doorgaan, zegt de Vader. En Jezus gaat door. De dood had geen macht over Hem, hier op aarde niet en dus na dit leven ook niet. Nooit heeft de dood macht over Hem gehad. Nooit heeft Hij gehoorzaamd aan de wetten van angst, aan de wetten en de macht van de dood. Een was er op wie Hij zijn vertrouwen had gesteld, door wie Hij leefde, naar wie hij luisterde en aan wie Hij gehoorzaamde.

Hij vervulde de onmogelijke opdracht, Hij trotseerde de dood, die had geen macht over Hem. Hij had heel zijn vertrouwen op de Vader gesteld. Daarvan was de doortocht met Mozes een eerste aanzet, een teken van wat er zou gaan komen.

Na Jezus’ verrijzenis had de dood zijn macht verloren op ieder die op Jezus vertrouwt; geen macht meer over zijn leerlingen, geen macht over de eerste Christenen en geen macht meer over ons. Levend in het land van de dood, waar nog altijd farao’s leven, waarin de vleespotten, de economie en de angst schijnbaar meer regeren dan Gods Verbond met Gods liefdesaanbod, in dat land brengt Jezus ons tot leven, door ons vrij te maken, werkelijk vrij. De dood heeft geen macht over ons, niet in dit leven en niet in het leven hierna. God regeert. De liefde regeert. Het leven overwint.

De Weg gaat door. Jezus is de Weg die naar het nieuwe leven leidt. Ik ben de Weg, zegt Hij. Het graf wordt een akker waarin de graankorrel is neergelegd. De aarde draagt nieuwe vrucht voor eeuwig leven. Het is Pasen. Christus is verrezen. Amen Alleluia.

Terug naar homepage