Preek op Tweede Paasdag door het jaar C, serie 2003-2004, C2004QDR11.html. 
Eucharistieviering op maandag 12 april 2004, te Poeldijk. 
Door pastoor Michel Hagen. AMDG.

E.L.:    Hand. 2, 14. 22-32
Ev.L.:  Mat. 28, 8-15

Homilie
Deze Jezus heeft God doen verrijzen en daarvan zijn wij getuigen. De apostelen als getuigen van de verrijzenis. Niemand was erbij, maar het lege graf, de lege windsels, de verschijning van de engelen, de herinnering aan de woorden van Jezus en tenslotte de verschijning van Jezus Zelf maken de leerlingen tot getuigen van Jezus’ verrijzenis. 
Na Pasen breekt de tijd aan van de verschijningen. 

Vandaag een van de eerste verschijningen van Jezus, zo concreet. Van de engelen lezen we niet dat de vrouwen hen aanraakten, ze zagen hen, ze hoorden hun woorden, het ging om hun boodschap. Maar van Jezus staat dat ze zijn voeten omklemmen, Hem vasthouden. Zo concreet, tastbaar, lijfelijk, voelbaar. Hij is er, in levende lijve.

Jezus verschijnt, ze houden Hem vast, maar ze moeten Hem meteen ook weer loslaten, want ze krijgen een opdracht mee: Ontmoetingen met Jezus zijn er niet om terug te keren naar vroeger, om een moment van troost vast te houden. Ontmoetingen met hem zijn altijd ook opdracht: ‘Gaat aan mijn broeders de boodschap brengen dat zij naar Galilea moeten gaan en daar zullen zij Mij zien’. 

Vandaag staan we midden in twee werelden. De wereld waarin Christus verschijnt en bij zijn leerlingen aanwezig is, tegenover de wereld die Hem in het graf wil houden, die Hem dood heeft verklaard en niets van verrijzenis wil weten. De Christenen geloven in Hem en dat geloof opent hun de ogen. Ze hebben Jezus lief en door die liefde zoeken ze Hem en laat Hij zich vinden. Geloof en liefde maken dat zij zien wat anderen niet zien, maken dat Hij hen kan verschijnen, wat bij anderen niet lukt, omdat die wereld Hem heeft afgewezen. 

Hij was niet de messias die zich liet inpassen in hun plannen, Hij liet zich niet invoegen in het systeem van de Farizeeën, Schriftgeleerden, hogepriesters, oudsten, Sadduceeuen, Zeloten, of welke andere groepering in die tijd ook. Hij bracht een nieuwe norm die Hijzelf was, in vlees en bloed. De omgeving moest zich gaan voegen naar Hem. Dat is het wat de wereld niet wil. De wereld, de maatschappij accepteert alleen messiassen die zich laten inpassen, die meedoen, die idol willen worden, die zich eer en roem laten aanleunen, die het spel van de machtigen meespelen, het spel van intriges, bedrog, valse rechtspraak en omkoperij. 

Die wereld kan niet accepteren dat Hij verrezen is. Hij mag niet verrijzen, Hij mag niet leven, Hij mag niet de norm zijn, Hij mag niet God zijn, Hij mag niet, want als Hij dat wel is, dan moeten wij veranderen, dan moet de wereld niet leven uit alles wat winst maakt, wat de macht vergroot, wat de invloed versterkt, maar dan moet de wereld gaan dienen, leven voor God, aandacht hebben voor de kleinen, voor de zwakken, de armen. 

In die wereld staan de Christenen, staan wij. Geloof en liefde maken dat wij Hem gaan zien, en nog steeds mogen we Hem omarmen, vasthouden, dienen in geloof en liefde, want Hij laat zich zien in de arme, de kwetsbare, de kleine, Hij laat zich vasthouden in de zieke, de eenzame, de vluchteling en de gevangene. 

Geloof en liefde openen de ogen, misschien dat daarom de vrouwen Hem het eerste zagen. Niet uit een ontroostbaar verlangen, waardoor zij een herinnering tot leven riepen, want dan blijft Jezus Zelf in het graf en dat is precies wat de wereld wil. Nee, niet wij roepen Hem tot leven. Zijn verrijzenis is niet afhankelijk van ons geloof, van onze herinnering, onze nood of ons verlangen. Zijn verrijzenis komt niet uit ons, maar uit God, zoals heel zijn persoon uit God komt. 

Nog steeds leven wij in die twee werelden. Een wereld die Jezus dood verklaart, die alle gebeurtenissen wil herleiden tot psychische processen, inbeelding, projectie, verliesverwerking, suggestie, creatief verlangen of wat dan ook. Een wereld die Jezus alleen toelaat als ze Hem kan inpassen in haar systeem, als Hij ook meedoet met alles wat de wereld doet, als ze winst aan Hem kunnen maken, die wereld is niet veranderd. Daarbinnen staan wij als getuigen, zoals de leerlingen. Wij zijn geroepen om te getuigen dat Hij leeft. 

Eens te meer ontdekken we daardoor misschien dat we ook zelf meer hebben geluisterd naar de wereld dan naar de Kerk, vertrouwen we de wetenschap van deze wereld meer dan het geloof van de Kerk, bouwen we meer op het leven nu dan op het leven straks, geloven we de krant meer dan God. 

In deze wereld staan wij als getuigen. Soldaten worden omgekocht om de leugen te verkondigen. Christenen worden later verdreven omdat de waarheid zich niet laat gevangen zetten. De eerste lezing laat zien wat er gebeurt als Gods Geest, als de heilige Geest, de Geest van Jezus in jou, in ons de ruimte krijgt. Dan treed je naar buiten, dan vind je woorden, dan krijg je de taal die nodig is om Hem te verkondigen. Dan gaat je hart open, dan gaan je ogen open, dan mag je Hem herkennen bij het breken van het Brood. Dan dien je Hem, dan raak je Hem aan in de naaste die je liefhebt als jezelf. Dan wordt Christus de levende in ons midden, dan worden we wat we al zijn, dan geven we wat we ontvangen, dan zijn we wat we geven, Lichaam van Christus, de Verrezene. Amen. 
 

Reacties? Stuur een e-mail. 

Terug naar homepage