Homilie op de twaalfde zondag door het jaar A,
(reeks 2001-2002)

Preek op de twaalfde zondag zondag door het Jaar A, serie 2001-2002, 
A2002DHJ12.html in de parochie van de H. Bartholomeus te Poeldijk, 
door diaken in opleiding Hans van Bemmel, Jer. 20,10 - 13,1 Mat. 10, 26 - 33,
op za./zo. 22/23 Juni 2002, 19.00/10.00 uur.

Een aantal dagen terug kwam ik in gesprek met een jonge student. En in dat gesprek ging het al vrij snel over geloven. Ik vroeg hem: als jij nu een geloofsgetuigenis zou moeten geven, hoe zou je dat dan doen? Hoe zou jij nu getuigen van Jezus in deze tijd? Spontaan antwoordde hij: ik wil proberen bij mensen te zijn die mij nodig hebben en proberen een ieder als broeder en zuster te zien. Het woord van God levend te maken, niet hang zijn en durf en moed te hebben om op te komen voor een rechtvaardige wereld. Ik werd geraakt door de eenvoud van dit antwoord.

Na dit gesprek heb ik de lezingen van deze viering bekeken en gemediteerd. Ik stelde mij de volgende vragen; wat betekent nu voor mij navolging van Jezus? Wat betekent het voor jullie en voor mij Jezus te volgen? Waarin wordt die navolging zichtbaar, tastbaar en concreet?

Wordt het alleen maar zichtbaar en voelbaar in het gedoopt zijn, in het ontvangen van de sacramenten? Wordt het alleen maar zichtbaar in het naar de kerk gaan en het uitspreken van de geloofsbelijdenis? Of veronderstelt het volgen van Jezus toch meer dan alleen de geloofsbelijdenis en de geloofsformules uit te spreken en te herhalen, hoe belangrijk dit ook kan zijn.

Nee, het volgen van Jezus heeft alles te maken met je levenshouding, je houding in het leven? Het gaat er dan niet zozeer om het herhalen van de woorden van Jezus, maar vooral ook om ze zichtbaar te maken in ons leven in daden van liefde en gerechtigheid Maar dat is niet altijd eenvoudig, want vaak stuit je hier op weerstanden! Ik had mij geen mooiere lezingen kunnen voorstellen dan die van deze zondag, nu mijn diaconale stage in deze parochie afloopt en ik op weg ben naar de wijding tot permanent diaken. De lezingen van deze zondag gaan over weerstanden die de verkondigers van Gods woord ervaren. Ze laten mij zien hoe ze omgaan met die weerstanden en hoe geloven en vertrouwen een bron van kracht en steun kan zijn, op deze weg. De lezingen geven mij kracht en volharding te midden van de vele weerstanden in de wereld waarin wij nu leven!

De vraag aan jullie en mij is: Hoe gaan wij om met die weerstanden? In hoeverre is het vertrouwen in God ook voor ons een steun wanneer we aanlopen tegen weerstanden en teleurstellingen?

In de eerste lezing hoort u de klacht van de profeet Jeremia, over het Iijden wat hij te verduren heeft als woordvoerder en dienaar van God. Hij doet beklag over zijn vijanden, maar spreekt tegelijk zijn vertrouwen uit in de Heer. Hij richt zich in gebed tot God en vraagt God om gerechtigheid te doen geschieden. Vervolgens mondt zijn gebed uit in een lofzang op God; "Die het leven van de arme redt uit de macht van de kwaadwilligen." Jeremia is als geen ander vol van gerechtigheid en in die zin vol van de zaak van God. Hij spreekt en doet vanuit "Die God van gerechtigheid".

De profeet Jeremia kende als geen ander de weerstand aan de lijve, maar hij putte hierbij veel steun en kracht uit in Godsvertrouwen.

Het evangelie vandaag is een deel van de tekst uit het Matteüs Evangelie, waarin Jezus zijn twaalf leerlingen op weg zendt. Hij zendt zijn leerlingen op weg met geen gemakkelijke opdracht. Jezus was zich er goed van bewust dat zijn boodschap, naast vrede ook verdeeldheid kon zaaien. Het is geen vanzelfsprekende taak die zij opgelegd krijgen. Jezus zendt zijn leerlingen op weg en spreekt hen tegelijkertijd moed en vertrouwen in. Zij mogen vertrouwen op de aandacht en goede zorg van God. De aandacht en goede zorg van God wordt in deze lezing uitgedrukt in twee mussen. Als God aandacht en zorg heeft voor een mus, hoeveel te meer heeft God dan niet zorg voor ieder van ons. Immers een mus is eigenlijk de meest eenvoudige, onooglijke en meest gewone vogel onder alle vogels. Zelfs voor het meest eenvoudige, zoals een mus, heeft God zorg en aandacht. Hoeveel te meer aandacht en zorg heeft God dan voor ons, zeker in situaties wanneer wij weerstand ondervinden.

Wat betekent deze boodschap nu voor ons? Zoals Jezus zijn leerlingen op weg gezet heeft, zoals de profeet Jeremia op weg gezet wordt, zo ook worden wij uitgedaagd om op weg te gaan.

Als wij het echt aandurven, wat betekent onze zending dan? Is dat alleen aan de mensen laten weten dat je weleens naar de kerk gaat of is dat daadwerkelijk iets doen met het woord van God? Zoals opstaan tegen onrecht en geweld, tegen de arrogantie van de macht, tegen onverschilligheid van mensen onder elkaar. Kunnen wij werkelijk ieder mens zien als zuster en broeder? Zoals die jonge student mij antwoordde op de vraag: hoe getuig jij als Christen van Hem in deze tijd? Zien wij daadwerkelijk in de mensen die leven aan de rand van onze maatschappij, zoals daklozen en verslaafden, onze zuster en broeder? Kunnen wij daadwerkelijk naast mensen gaan staan en vanuit die positie handelen. Juist in deze tijd heeft de Kerk mensen nodig die zich laten inspireren door wat God ons door zijn profeten, door Jezus en door zijn leerlingen te zeggen heeft. Niet alleen om de mooie woorden, maar ook om er iets mee te doen!

Beste mensen op het eind van mijn stage hier, wil ik u allen van harte bedanken voor de gastvrijheid die u mij in deze parochiegemeenschap gegeven hebt. Ik heb hier bij jullie veel hartelijkheid aangetroffen met veel gevoel voor gemeenschapszin. Ik heb bij jullie iets mogen ervaren, van hoe het is een levende geloofsgemeenschap te zijn. Ik ben jullie en jullie pastoor (Michel Hagen) bijzonder dankbaar dat jullie mij hier in de afgelopen periode hebben opgenomen in jullie gemeenschap om mij te kunnen bekwamen tot permanent diaken. Op 24 november op de feestdag van Christus Koning, zal ik de wijding ontvangen tot het permanente diaconaat. Ik ontvang deze wijding namens onze grote geloofsgemeenschap van de kerk. Ik zal proberen in dienstbaarheid Christus te volgen en zijn woord om te zetten in daden. Met behulp van God en met steun van de grote kerkgemeenschap om mij heen durf ik het aan op weg te gaan de boodschap van Jezus handen en voeten te geven.

Het moge jullie persoonlijk en als kerkgemeenschap bijzonder goed gaan. Dat jullie te samen een hechte gemeenschap mogen blijven, elkaar kunnen blijven dragen, beschermen en elkaar kunnen blijven bemoedigen in geloven. Zo moge de lezingen van vandaag over de navolging van Jezus, zichtbaar en voelbaar blijven, in deze gemeenschap, in het samen onderweg zijn, in het samen meewerken aan het Rijk van God. Wees niet bang, want Hij met de grote H is altijd bij ons.

Hierbij dit alles toegewenst, en ik sluit met onze Franciscaanse bede, veel vrede en alle goeds!!
Amen.

Hans van Bemmel ofm
 

Terug naar homepage