Homilie op de zevende zondag van Pasen, 
door het jaar C (reeks 2000-2001)

Thema:  Alpha en Omega 
E.L:      Openb. 22, 12-14. 16-17. 20.
EV.:      Joh. 17, 20-26

Homilie

Drie keer ongeveer hetzelfde: De Alpha en de Omega, de Eerste en de Laatste, de Oorsprong en het Einde. En: de Wortel, de Morgenster, de Boom van het leven, het Water van het leven. Jezus kan zeggen: Ik ben koning en slaaf, Ik leef door te sterven, Ik heers door te dienen, Ik win door te verliezen. Dat is Jezus, de Christus, dat is de Messias, de Heer. 

Alpha en Omega. We hebben hier in onze parochie een Alpha-cursus. U hoort er vast wel eens over. Als je mensen spreekt die daaraan hebben meegedaan, zijn ze steeds weer enthousiast, met een enthousiasme dat sommigen afschrikt, maar dat vooral aanstekelijk werkt. Hoe komt dat? Het lijkt een beetje op datgene wat we ook bij de eerste Christenen zien. Vervuld zijn van de heilige Geest, met een vuur en een elan, een inzet en betrokkenheid die alles overtreft. 

Dat vuur is eerst in Jezus aanwezig en vandaag zijn we getuigen van een biddende Jezus. Dat is niet zo uitzonderlijk, want Jezus bad heel dikwijls en vaak ook lange tijd, hele nachten bad Hij, maar soms ook kort, Hij leert ons het Onze Vader. In alle omstandigheden en tijden had hij zijn vorm van gebed; ook in de Hof van Olijven en op het kruis. 

Vandaag zijn we getuigen van zijn afscheidsrede en in deze slotwoorden komen we zijn diepste verlangens op het spoor: Eenheid. Hoe kan de Kerk geloofwaardig zijn, wanneer Christenen elkander vermoorden, elkaar uitmaken voor rotte vis, de pas afsnijden en naar het leven staan? 

Hoe kan de wereld ooit geloven dat het geloof een bron van vrede is, als de gelovigen voortdurend in geloofstwisten geraken? Jezus bidt zo: Opdat zij één zijn in ons, en dat de wereld gelove dat Gij mij gezonden hebt. Hoe kan de wereld geloven dat Jezus de Zoon van God is, gezonden als Redder van de wereld, wanneer zijn gezanten, wanneer wij, zijn leerlingen, die zich Gods kinderen mogen noemen, zelf niet leven zoals Jezus, niet tot het uiterste gaan in het goede, niet elkaar verdraagzaam en liefdevol bejegenen? Hoe kan Jezus geloofwaardig blijven, als zijn Kerk niet geloofwaardig getuigt?

Het is vandaag wereldcommunicatiedag. Op de voorzijde van de orde van dienst ziet u door al de apestaartjes het communicatiebos haast niet meer. Wereldcommunicatiedag is een dag om stil te staan bij hoe wij communiceren. Mooi dat daar een dubbele betekenis in zit. Communicatie is soms een toverwoord, een bedrijf dat niet goed draait, doet er goed aan eens de interne en externe communicatie te laten onderzoeken. Hoe communiceren de werknemers onderling, de bestuurders onderling, ontwerpers en uitvoerders, de top met de basis? Als de communicatiestromen verstopt raken, dan loopt op de duur alles spaak. Zo zie je het bij iemand waar de signalen van het hoofd niet meer bij de ledematen komen, omdat de zenuwen zijn aangetast, iemand wordt lam en sterft op den duur. Als een echtpaar niet meer communiceert, sterft het huwelijk, als een gezin niet meer praat, valt het uit elkaar. 

Zou het zo kunnen zijn, dat de eenheid in God het toppunt van communicatie is? Vader en Zoon zijn door de Geest zo op elkaar betrokken, zijn in hun diepste innerlijk zo volkomen één God, volkomen veilig bij de ander, dat zij helemaal zichzelf kunnen zijn, juist in en door de ander, dat God volmaakt één is en tegelijk veelvoudig in zichzelf. 

Communicatie maakt één. Dat is waar en niet waar. Door de communicatie-netwerken schiet de informatie met de snelheid van het licht de wereld rond. Maar in plaats van meer eenheid, lijken de oorlogen alleen maar door te gaan, en steeds opnieuw op te laaien. Ofwel, allerlei groepen hebben wel hun eigen netwerk, wereldwijd, maar onderling communiceren ze niet. 

Om die reden wil onze paus steeds weer de dialoog aan met groepen in en buiten de Kerk, met verschillende kerken en godsdiensten. Als er geen communicatie is, dan duiken de etiketten weer op. Als de communicatie stokt, nemen de vooroordelen weer toe, de kritieken, de onverdraagzaamheid, alles wat mensen uit elkaar drijft. 

Maar dat is niet alleen met mensen ondeling zo. Als onze communicatie met God stokt, dan vervaagt ons Godsbeeld, onze innelijke kennis, ons contact. Als wij niet met God communiceren, vervreemden wij van God en sluiten we ons op in onze kleine wereld. 

Maar de communicatie kan ook nog vervuilen, er kan ruis optreden, er komen alleen nog bepaalde signalen door. Wie de netwerken beheert, kan ook selecteren, filteren, ten goede en ten kwade. Wie de media in handen heeft, kan veel informatie bepalen. 

Voor goede communicatie heb je een goed netwerk nodig. In God is de heilige Geest het levende netwerk van onderlinge liefde, waardoor Vader en Zoon volmaakt één zijn. In de Kerk is Jezus de server die alles tot eenheid verbindt. Als wij ter Communie gaan, communiceren wij door Jezus met de Vader, zo echt, zo volledig als alleen in Vlees en Bloed kan. 

Wanneer we Jezus’ woorden serieus nemen, dan zegt Hij dat Hij begin en einde van dat liefdesnetwerk is, waardoor deze wereld weer tot een eenheid kan groeien. 

Op weg naar Pinksteren mogen wij vragen om die Geest van éénheid, die mensen en God met elkaar verbindt, de Geest van Jezus, begin en einde van alle eenheid, Eerste en Laatste, Alpha en Omega. Vragen wij om die Geest die eerst onszelf innerlijk één maakt, heel, heilig, zodat wij ook netwerken kunnen vormen, goede netwerken voor een goede communicatie, waarin Liefde de dragende kracht en de wezenlijke informatie is. 

Dan worden wij opgebouwd tot een levend lichaam, één, geloofwaardig, dan zal de wereld geloven in de Zoon en de Vader in de Heilige Geest. Amen. 

Terug naar homepage