Homilie op Aswoensdag, 
door het jaar C (reeks 2000-2001)

Thema: Aswoensdag 
Zang:   Gemengd koor 
E.L.:    Joël 2, 12-18
EV.:     Mt. 6, 1-6. 16-18.

Homilie

Vanmorgen belde iemand van de Westlandse Courant om te vragen naar de tijden van de viering, om te weten of het askruisje werd gegeven en natuurlijk of de Raad van Elf aanwezig zou zijn. Op alles kon ik bevestigend antwoorden. Het wordt al bijna traditie. Ook de foto in de krant. Dat is mooi, toch?

Tegelijk, al nadenkend, dacht ik, er zit natuurlijk ook een risico in. Stel dat het traditie wordt, een vast element in de hele carnaval-cyclus, dan hoop ik dat die traditie niet tot sleur vervalt, want dan loop je het gevaar dat we straks hier, suf en gedachteloos zitten te zitten, het hoort er eenmaal bij, straks gaat alles weer gewoon verder. Als dat gebeurt, dat zou zonde zijn.

Na alle leut in Leutjesdijk, willen we ook tijd maken voor de ernst. Vandaag aswoensdag, tijd om te luisteren naar wat Jezus ons te zeggen heeft. Laten we eens kijken naar de evangelielezing. Ik haal er een paar punten uit.

Jezus heeft het hier over gerechtigheid, over aalmoezen geven, zeg maar giften aan de armsten. Hij heeft het over bidden en over vasten. Je hoeft niet te vragen waarom de Kerk deze lezing voor vandaag gekozen heeft.

Bij al die punten springt een ding er uit, overal zegt Jezus: 'Doe het onopvallend. 'Tja, en dat is lastig bij een carnavalsvereniging, onopvallend, de echte narren en narrinnen willen juist opvallen, hoe gekker hoe kekker. Hoe moet je dat nu rijmen?

Ik denk dat het niet moeilijk is. Je ziet op een carnavalsfeest iemand in zijn eentje wat ronddraaien, onopvallend haal je hem of haar erbij, juist door jouw uitbundige gedoe, valt het helemaal niet op dat je aandacht hebt voor iemand die wat alleen staat. Jouw aandacht hoeft niet op te vallen, des te beter, dan komt die ander meer tot z'n recht.

Maxi en mini prins en page, gaan bij de zieken langs, het mag gezien worden, fotootje, feestkleding, maar niemand ziet het wanneer je later nog een keer belt om te horen hoe het nu gaat, onopvallend goed doen, dat is precies Jezus' stijl van werken.

Mag het dan helemaal niet gezien worden? O, zeker wel. Ergens anders zegt Jezus: 'Uw licht moet schijnen, zodat anderen uw goede werken zien en de Vader verheerlijken die in de hemel is. Jullie zijn het licht van de wereld.

Misschien herinnert u zich de foto in de Westlandse Courant, daar heb ik een schemerlamp in  mijn hand. Die was een beetje zwaar om mee te slepen, daarom heb ik me beperkt tot een zaklamp. Anderen mogen het goede dat je doet best zien, dat kan een nieuw licht op de omgeving werpen. Waar moet je alleen voor oppassen? Dat je het zelf niet doet om gezien te worden, dat je het niet doet om applaus te ontvangen, dat je het niet doet voor jezelf. 

Ik had ook een toetsenbord in mijn had, om aan te geven dat Jezus' Woord ook digitaal verspreid mag woorden. Het hele Internet mag zijn Woord horen. Aan de ene kant onopvallend, aan de andere kant mag het ook gezien worden.

Om die reden is het evenwicht belangrijk. U ziet vooraan ook een paraplu. Die kan een koordanser in zijn hand houden om het evenwicht te bewaren. Je kunt hem verder als paraplu gebruiken en als parasol, want alle zegen komt van boven, bij vreugde en verdriet. Dat zie je ook aan het wapentje, een soort logo in de paraplu. Het is het wapen van de Liduinabasiliek in Schiedam. Liduina is 38 jaar ziek geweest. Carnaval zat er voor haar niet meer in. Alles was ernst geworden. Maar zij slaagde erin om voor anderen een bron van vreugde te zijn. Een wonder op zich. Daar in dat binnenkamertje bad zij voor de hele wereld, voor haar stad, voor bekenden en voor vreemden die om gebed vroegen.

Wat ziet u nog meer, een petje, dat ik heb gedragen in Rome, tussen meer dan twee miljoen jongeren. Daar zag je het andere gezicht van de Kerk dat hier haast niet gezien wordt, een jonge, vurige Kerk, die de idealen van Jezus serieus neemt. Een petje, dat zo de vreugde en de hoop van ons geloof weergeeft.

Er zit ook een bril bij, zonder glas. Helderder kan het niet. Jezus leert mij kijken. Zo'n Evangelielezing als vandaag leert mij kritisch kijken, niet zozeer naar anderen, maar juist naar mezelf. Ben ik niet afgezakt tot de middelmaat? Loop ik niet met de massa mee? Doen die idealen van Jezus mij nog iets? Ben ik wel of niet gehecht aan geld en luxe? En wat kan ik daaraan doen?

Daarnaast ziet u natuurlijk de andere attributen. Dat kruis blijft heel de veertigdagentijd staan. Tot aan witte Donderdag. Dan maken we de drie dagen mee van Jezus lijden, dood en verrijzenis. De steek staat erbij vanwege de raad die is uitgenodigd. Je ziet ook stenen in een woestijnachtige omgeving. Ze verwijzen naar de soberheid die we willen betrachten in deze periode van veertig dagen.

Al met al, symbolen genoeg. Mooie woorden genoeg. Nu is het de vraag wat we ermee gaan doen. Ben je gezond, durf het vasten dan op te pakken. Je zult merken dat het je goed doet. Ben je niet zo kerks, zie je de dingen van de Kerk heel anders, kom je niet zo vaak meer? Vraag dan wat meer licht, misschien zie je maar de helft van de waarheid.

Het askruisje dat jullie zo dadelijk ontvangen is zo'n schitterend eenvoudig symbool. Het herinnert je eraan dat ook jouw leven eens eindigt. Dat je eens voor God moet verantwoorden wat je van je leven gemaakt hebt. Het helpt ons te denken aan de betrekkelijkheid van alles wat in deze wereld zo belangrijk lijkt. Wanneer je het straks ontvangt, denk dan aan de woorden van Jezus. Doe het niet voor de foto, niet voor de groep, niet voor de traditie, maar doe het voor God. Hij ziet je, Hij kent je en Hij wil je helpen van deze veertigdagentijd een goede tijd te maken. Amen. 

Terug naar homepage