Preek tijdens de tweede zondag van Pasen door het jaar B, serie 1999-2000,
B2000TZP02.html. In de parochiekerk van de H. Bartholomeus te Poeldijk,
door pastoor Michel Hagen, za/zo. 29 /30 april 2000, 19.00/10.00 uur.
A.M.D.G.
Zang za/zo: Herenkoor / Cantrix Toos.
Thema: Eindeloos.
E.L: Hand. 4, 32-35
EV: Joh. 20, 19-31
Homilie
Een mooie lezing op Beloken Pasen. Beloken betekend afgesloten. De luiken van het paasfeest gaan dicht. Vandaag ook een lezing over gesloten deuren. Of gaat het over afgesloten mensen? Meestal wijst het een naar het ander.
In de eerste lezing zie je open mensen, ze bezaten alles gemeenschappelijk ... , ze getuigden ... , niemand kwam te kort ... , aan iedereen werd uitgedeeld naar behoefte... In het Evangelie zie je hoe ze zo geworden zijn, van gesloten naar open. Ik noem een paar trefwoorden uit het Evangelie.
Gesloten.
Vrees.
Ongelovig.
en daartegenover:
Vrede.
Vreugde.
Gelovig.
Laten we eens beginnen met die gesloten mensen. Hoe komt dat? Er zijn meerdere redenen.
De eerste reden is angst. Het staat er onomwonden: de deuren zijn gesloten uit angst voor de Judeeërs. Angst sluit af. Angst maakt mensen ontoegankelijk voor elkaar. Als onze kerk het grootste deel van de dag gesloten is, dan is dat uit angst dat mensen zomaar wat meenemen, gekke dingen doen en zich niet gedragen in Gods huis. Angst sluit af.
De tweede reden is ongeloof. Tomas was afgesloten, opgesloten in zijn ongeloof. “Als ik niet zie, zal ik niet geloven!” Ongeloof is net zoiets als angst. Het werkt hetzelfde, je kunt je niet aan de ander toevertrouwen, het woord van de ander komt niet binnen, je vertrouwt de ander niet op zijn of haar woord. Ongeloof sluit ook af.
Hoe veranderen nu de leerlingen inclusief Tomas, van gesloten naar open mensen? Dat zien we in de andere drie trefwoorden: “Vrede. Vreugde. Gelovig”. Drie woorden die gekoppeld zijn aan de verschijning van Jezus.
Hij zegt als Hij binnenkomt: “Vrede voor jullie”. Daarna ontstaat er vreugde bij de leerlingen en tenslotte stimuleert Hij Tomas en ons allen om gelovig te zijn.
Kijken we eerst naar zijn woord van vrede. Straks, na het Onze Vader en het gebed om vrede, zeg ik: De vrede des Heren zij altijd met u. U antwoordt: En met uw geest. Dan zeg ik: Wenst elkaar de vrede. Waarom beginnen we daar de viering niet mee? Zou dat niet mooier zijn? Dat zit hem hierin, we willen zo het hoogtepunt van zijn komst in ons midden uitdrukken. We vieren zijn komst in het Woord dat tot ons gesproken wordt, we vieren zijn aanwezigheid in de tekenen van Broord en Wijn. Zichtbare tekenen dat Hij in ons midden blijft. Zijn aanwezigheid groeit gedurende de viering en vindt zijn hoogtepunt in de Communie, onze eenwording met Hem, ons Verbond met God. Daarbij, na de consecratie van brood en wijn klinkt zijn woord: “Vrede laat Ik u, mijn Vrede geef Ik u”. Zijn vrede die onze angst doorbreekt. Wat is dat voor vrede?
De vrede van Jezus is een vrede die sterker is dan de dood. In vrede zijn met jezelf en met je omgeving, in vrede met je lot, met vreugde en verdriet. Een mens in vrede is een weldaad voor zijn omgeving. Vrede in je hart omdat je diep van binnen een basis hebt waarin je hart rustig kan blijven. Jezus is een Mens van Vrede, de Vredevorst, de Vredesduif die het kruis als een Vredestak uit de hemel aanreikt. Zijn Vrede gaat dieper dan de gewapende vrede van grootmachten, is anders dan de economische vrede waarin de rijken rijker en de armen armer worden. Zijn vrede is een andere vrede dan de medische vrede waarbij je zelf je einde mag bepalen. Dat het een andere vrede is zie je aan de vreugde die zichtbaar wordt bij zijn leerlingen.
Vreugde. Met vreugde uitdelen wat je hebt, met vreugde aan anderen vertellen hoe Jezus door zijn verrijzenis jouw leven heeft veranderd, hoe je zelf verrezen bent, hoe Hij een ander mens van je gemaakt heeft. Vreugde. Dat is iets anders dan de vreugde om een nieuwe auto, de vreugde om een hogere dividend, de vreugde van de hoofdprijs in de staatsloterij. De vreugde die Jezus door zijn vrede geeft is een vreugde waar je hart van blijft gloeien, die jou aanzet om te delen met anderen, die je gul en goed maakt.
Jezus’ verrijzenis en zijn verschijning, opent mensen.
Waarom zijn wij hier in de kerk? Waarom slaan we de weekendviering niet over? Omdat gedurende de week de angst en het ongeloof je in de greep dreigen te krijgen. Steeds opnieuw lopen we kans weer mee gaan doen met de leus: ‘ieder voor zich en God alleen voor ons allen’. Nee, we komen hier om van gesloten weer opnieuw open te worden.
Misschien dat eens dit kerkgebouw ook weer zomaar open kan blijven, mogelijk bij gebrek aan bezoekers met een bescheiden camerabewaking. Het zou in ieder geval een teken zijn dat we de angst voorbij zijn. Dat we leven van geloof aan de verrezen Christus en dat iedereen dat mag weten.
Beloken Pasen, ja, maar geen beloken mensen. Geen luiken voor hoofd en hart. Moge zijn vrede ons steeds weer openen naar God en elkaar. Amen.